Stichting Zikna
|
Jeladiem Sjelanoe - Onze kinderen . Jad Lazaken. Geef een hand aan de oudere. Wat gaan wij doen? Wij willen niet zomaar bij een bejaarde binnen komen een gesprek hebben en vervolgens weer weggaan. Dat geeft uiteraard eventjes een goed gevoel. Maar wij willen meer betekenen. Wij willen de ouderen het gevoel geven dat er echt iemand is die meedenkt, iemand die hen begeleidt. Wij willen hiertoe de recent ontwikkelde “Nogach” benadering aanwenden. Nochach betekent letterlijk tegenover. Maar binnen onze Joodse wereld betekent het veel meer. Het staat voor betrokkenheid, voor een relatie voor oprecht en met gevoel tegenover elkaar staan in het geloof dat iedere menselijke relatie wordt gevoed, inhoud krijgt en kan groeien door de input van de ander. Wij streven ernaar om te kijken welke aanknopingspunten wij hebben met die bejaarde. Van daar gaan we verder.
Tikwa la-acharitech. Oftewel: Er is uiteindelijk hoop. Wij geloven dat er een gat is in joods pastorale kringen in Nederland m.b.t. de opvang van zij die een oorlogsverleden hebben. Er zijn rabbijnen, er zijn professionals tevens zijn er ook maatschappelijk werkers die zich op een geweldige manier inzetten voor de slachtoffers van de Tweede wereldoorlog. Dit zijn mensen van de eerste, maar ook personen van de tweede en ook wel derde generatie. Zikna ziet mogelijkheden om hier vernieuwend zorg aan te bieden. Wij denken aan moderne therapieën zoals contextuele therapie maar ook kunstgesprekken en een bepaalde vorm van drama en narrativiteit . Wij willen dit gaan ontwikkelen en toepassen samen met professionals die in dit veld werkzaam zijn.
Chaj Lajeled. Daarnaast gaat Zikna zich inzetten voor chronisch zieke joodse kinderen en hun families. Wij kijken hierbij naar families met kinderen met zowel mentale als ook psychische klachten. In beide gevallen beheerst de problematiek vaak het gehele gezinsleven. De ouders proberen zich economisch staande te houden in de hectische maatschappij van 2010. Daarnaast doen zij pogingen om hun probleemkind te verzorgen en geven vervolgens het restje aandacht wat er nog over is aan de eventuele andere kinderen en/of aan zichzelf. De spanningen in deze gezinnen zijn ronduit groot. De huidige joodse zorgsector voorziet hier niet in. Wij voelen dat hier iets aan gedaan kan worden. |