Naar nieuw Elan in zorgend Joods Nederlands
|
Naar nieuw Elan in zorgend Joods Nederlands |
|
|
Op de website van de stichting Zikna. De stichting heeft ten doel de bevordering van de geestelijke, zedelijke en materiele ontwikkeling van de mensheid in het algemeen en van de met name oudere joden en chronisch zieke Joodse jongeren en hun ouders in het bijzonder. Lees verder |
Wilt u op de hoogte blijven? Klik hier voor onze Nieuwsbrief
ARCHIEVEN: - NIEUWS - VERHALEN |
||
 |
||
 |
||
Twee vlaggen Op een zonnige zomermiddag wandelen we in Amsterdam door de Plantage Kerklaan, de voormalige Joodse buurt. Voor de Tweede Wereldoorlog was dit een levendige straat met veel Joodse gezinnen. Op vrijdag maakten de vrouwen het sjabbatseten klaar met kippensoep en de traditionele gefillte fish. Op sjabbat gingen ze naar de kleine Russische sjoel even verderop in de straat. En op zondag volgde soms een bezoekje aan Artis, aan de andere kant van de Plantage Middenlaan. Vlakbij, ze konden er zo naar toe lopen. ...Klik hier om verder te lezen |
||
 |
||
PEN VAN RAV KATZ - Vertrouwen, kracht, moed en hoop Onlangs ontmoette ik een meneer die vertelde over zijn neef in Israël. Die neef is de vader van Noa Argamani, het meisje dat op 7 oktober door Hamas-terroristen vanaf het muziekfestivalterrein achterop een motor werd weggevoerd naar Gaza; de beelden van die ontvoering gingen de hele wereld over. Noa wordt nog steeds gegijzeld gehouden. Minder bekend is dat Noa’s moeder ernstig ziek is en wordt verpleegd in een ziekenhuis in Israël. Niemand weet hoe lang ze nog te leven heeft. Deze Liora Argamani heeft nog slechts één wens en dat is haar dochter Noa te mogen omhelzen. Ik heb de vader van Noa gebeld. Ik vertelde hem dat ik op sjabbat in sjoel zou spreken en vroeg hem wat hij voor boodschap wilde doorgeven. Jakov Argamani antwoordde: “We moeten ons sterk maken in ons geloof, we moeten ons sterk maken met de Tora. Wij zijn het volk van de eeuwigheid. Zonder ons is er niets, wij zijn het volk van Hasjem. Am Jisrael Chai.” Zijn woorden troffen mij diep. Ik sprak met een man die al vijf maanden aan Hasjem vraagt zijn dochter weer te mogen zien, die smeekt om genezing voor zijn vrouw. Iemand die naar onze maatstaven wanhopig zou moeten zijn. Maar nee, deze man ademt vertrouwen, kracht, moed en hoop uit. Als wij deze crisis willen doorstaan, laten we dan een voorbeeld nemen aan Noa’s vader. Laten we hoop hebben en houden en kracht vinden in de bron van ons Jodendom. Komend weekend vieren we Poeriem. Uiterlijk vertoon en uitgelaten vrolijkheid is dit jaar misschien wat minder op zijn plaats. Maar laten we vooral deze Poeriem laten zien dat we van binnen heel veel kracht en hoop hebben. En als u wilt, vraag dan Hasjem om heel goed voor alle gegijzelden te zorgen. Sjabbat sjalom, Poeriem sameach en vooral goede berichten voor ons allemaal. Rabbijn Shmuel Katz |
||
Speciale avond gewijd aan Israel en aan Poerim Georganiseerd door Stichting Zikna i.s.m. Sjoel Nidchei Jisraeel Jechanes |
||
PEN VAN RAV KATZ - De tramhalte Volgende week wordt hier in Amsterdam het Nationaal Holocaustmuseum geopend. Dat museum is gevestigd aan de Plantage Middenlaan, in het pand waarin de crèche was gevestigd, tegenover de Hollandsche Schouwburg. Op dit moment voeren mijn gedachten me naar de tramhalte voor de deur van die twee musea. Twee weken geleden sprak ik in het hoofdkantoor van het Gemeentelijk Vervoerbedrijf kaddiesj en jizkor uit voor de meer dan veertig Joodse personeelsleden van het GVB die in de Tweede Wereldoorlog zijn omgebracht. Onder die slachtoffers waren conducteurs en trambestuurders. Ik was blij dat we een minjan hadden, zodat we die groep slachtoffers van de nazi’s met deze gebeden konden eren. Het zijn de trams van het GVB die centraal staan in ‘Verdwenen stad’, de film van Willy Lindwer die binnenkort in première gaat. Want met die trams zijn naar schatting zo’n 48.000 Joodse stadgenoten vanaf diverse tramhaltes afgevoerd naar onder andere het CS of Muiderpoortstation, vanwaar de treinen naar Westerbork vertrokken. De conducteurs en trambestuurders, die bijna 80 jaar na de oorlog eindelijk in het GVB-hoofdkantoor met het kaddiesj en jizkor zijn herdacht, werden door hun eigen werkgever per tram afgevoerd, op weg naar wat hun trieste en tragische eindbestemming zou worden. Een van de bekendste tramhaltes waar Joden in overvolle trams werden gepropt, was die voor de deur van de Hollandsche Schouwburg en de daartegenover gelegen crèche aan de Plantage Middenlaan. En dus voor de deur van het Nationaal Holocaustmuseum. Ik vraag mij af of ik als ik door de Plantage Middenlaan loop nog de behoefte zal voelen om bij een van beide musea naar binnen te gaan. Ik stel me voor dat staan bij de tramhalte daar, al genoeg zal zijn. En als ik dan de tram zie verdwijnen richting de Muiderpoort, zal ik in stilte de woorden van het kaddiesjgebed door mijn hoofd laten gaan. Sjalom en Sjabbat sjalom Rabbijn Shmuel Katz |
||
De nieuw Ziknaton is uit! Klik hier om te lezen. |
||
| Jom hasjoa Amstelveen Klik hier voor meer foto's |
||
Klik hier om het artikel te lezen van AMSTELVEENBLOG Klik hier voor een artikel hierover in het NEDERLANDS DAGBLAD. |
||
| Prachtige logeergelegenheid in het mooiste stuk van Nederland.
Zikna heeft meerdere vrienden in het oosten des lands. Een van die vrienden zijn Job en Sylvia Mul. Het echtpaar Mul heeft een Bed en Breakfast in Apeldoorn, voor 2-3 personen. |
||
Een bijzonder verhaal
Ik deel hierbij met u een verhaal van iemand anders. Ik sprak namelijk Yan Sirokin die uit de Oekraïne hiernaar toe is gevlucht. Hij vertelde mij zijn verhaal. In het begin van de oorlog was hij met anderen bezig een konvooi samen te stellen met uiteindelijk 400 mensen. Dat konvooi bestond uit vier grote bussen en een aantal minibussen. In dat konvooi kwamen allemaal joodse mensen. Dat konvooi vertrok met politie begeleiding in de richting van de grens met Moldavië. Onder normale omstandigheden een reis van vijf uur. Nu onder de extreme omstandigheden duurde de reis in totaal 14 uur. Het was ook geen ongevaarlijke reis. Rechts en links van het konvooi waren ook ontploffingen. Toen ze op een gegeven moment in de verte Russische tanks zagen besloten ze een andere route te nemen. Onderweg werd zo min mogelijk gestopt hoogstens om te tanken en voor een korte sanitaire stop. De reizigers aten in de bus wat ze van huis hadden meegenomen. Nadat ze via Moldavië in Roemenië waren aangekomen wachtte een treinreis van 2200 kilometer dwars door Europa naar Amsterdam. Zonder geld of pinpasje. Gelukkig was de trein voor hem als vluchteling gratis. In totaal hebben vijf mensen de gehele reis met hem mee gemaakt en zijn die nu ook samen met hem in de locatie waar hem nu onderdak wordt geboden. Samen reflecteerden we op hetgeen Yan heeft gedaan. Ik zei tegen hem een maand geleden had je überhaupt niet gedacht dat jij in staat zou zijn om de verantwoordelijkheid te hebben over 400 mensen en hen naar de vrijheid te brengen. Maar toen het moment suprême daar was had je de moed en het doorzettingsvermogen om deze onderneming te volbrengen. Dat vind ik geweldig. Het laat ook zien wat voor dingen we kunnen doen als we het moeten doen. Dan stel ik een andere vraag. Je hebt een lange bange tocht gemaakt. Voelde je dat Hasjem met je was? Ja zegt hij dat heb ik de hele reis gevoeld. En hij voegt daaraan toe: “Dat zie ik ook uit het feit dat al die 400 mensen heelhuids de grens zijn overgekomen. Er is niemand onderweg ziek geworden we hoefden ook niemand achter te laten”. En dan heb ik een ingeving . Ik zeg tegen Yan, dat is wat koning David zegt in psalm 91, 11 Daar staat: “Want hij zal engelen sturen om over u te waken op al uw wegen”. Die engelen gingen de hele weg mee. En wat mooi is, is dat die 400 mensen hem ook nu nog blijven whatsappen om hem te bedanken voor wat hij voor hen gedaan heeft. Tot slot nodigde ik Yan of Yacov om de daaropvolgende sjabbat aanwezig te zijn in de sjoel waar mijn zoon werd opgeroepen omdat hij binnenkortzou gaan trouwen. Een verlegen glimlach verscheen op het gezicht. Rabbi hoor ik hem zeggen, maar ik heb toch geen passende kleren hier. Waarop ik zeg: “Daar gaat het toch niet om. Het gaat om je hart. Jij draagt in je hart al die 400 mensen met je mee die je hebt geholpen op weg naar de vrijheid. Er is daar aanstaande sjabbat in sjoel niemand anders die dat ook heeft gepresteerd”. Tot slot reflecteren we over een andere grootheid. Hij zegt: “Mijn verhaal is eigenlijk een beetje het verhaal van Schindlers list. Dankzij die lijst zijn ook een heleboel mensen gered van een wisse dood. Zo heb ik al die mensen gered uit mijn door oorlog geteisterde land. Ja er is nog iets voeg ik er aan toe. In die film krijgt Schindler bij het afscheid een ring. Op die ring staat dat iemand die een persoon redt is alsof hij de hele wereld redt. Jij hebt dus vier honderd werelden gered. Ook wij kunnen een wereld van verschil maken voor al die mensen die hier nu zijn. Dan hebben we op die manier onze eigen Schindlers list. Rabbijn Shmuel Katz |
||
| Ziknaton Klik hier voor een overzicht van beschikbare Ziknaton's |
||
| Over hele en halve waarheden, over emet en sjeker. Asjer bachar banoe mikol ha-amim wenatan lanoe torat emet. “Die ons heeft verkozen uit alle volkeren en die ons een ware Tora heeft gegeven”. Dit zijn woorden die we iedere dag zeggen en iedere keer in sjoel horen als er uit de Tora wordt voorgelezen. Deze woorden roepen ons op om waar, om echt te zijn. Klik hier om verder te lezen... |
||
| Artikel - Leo Katz overleefde in Veenendaal Klik hier om te lezen Klik hier voor de videopresentatie |
||
| Vrijwillig(st)ers Gezocht Bent u bereid om u belangeloos in te zetten voor anderen met een Joodse achtergrond? Meld u aan als vrijwillig(st)er. Voor iedere Vrijwillig(st)er is er wel een behoefte. Voor aanmeldinformatie: klik hier voor de Contactpagina. |
||
Voor de liefhebbers:
|
||
